نشست نقد و بررسی کتاب «موهای تو خانه ماهی‌هاست» با حضور جمعی از اهالی کتاب و قلم و مدرسان دانشگاه در کتابخانه عمومی ۱۵ خرداد خوی برگزار شد.
به گزارش پایگاه خبری دروازه سنگی به نقل از ایرنا، در این نشست «زینب چراغی» مدرس دانشگاه پیام نور خوی به معرفی نویسنده این اثر پرداخته و گفت: این رمان، نوشته «محمدرضا شرفی خبوشان»، جایزه بهترین اثر جشنواره داستان انقلاب در بخش رمان نوجوان را کسب کرده است.
وی با بیان اینکه این کتاب روایت پسربچه‌ای کم سن و سال و روستایی در دوران قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ است افزود: در این داستان به ۲ حادثه مهم تاریخی، قیام امام حسین(ع) و یارانش در سال ۶۱ هجری قمری و دیگری حادثه کشتار مردم ورامین و پیشوا در قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲ اشاره شده است.
این منتقد ادبی با اشاره به اینکه نویسنده از سبک رئالیسم جادویی برای روایت داستان خود استفاده کرده است اظهار داشت: رئالیسم جادویی یکی از شاخه‌های رئالیسم در مکاتب ادبی است که در آن ساختارهای واقعیت دگرگون می‌شوند و دنیایی واقعی، اما با روابط علت و معلول خاص آفریده می‌شود؛ در آثاری که به سبک واقع‌گرایی جادویی نوشته شده‌اند همه چیز عادی است اما یک عنصر جادویی و غیر طبیعی در آن‌ها وجود دارد.
وی افزود: رئالیسم جادویی از یک سو با بیان حقایق و واقعیت‌های جامعه با مکتب رئالیسم پیوند دارد و از سوی دیگر با به کارگیری برخی از عناصر، به قصه‌ها و داستان‌های عامیانه و اسطوره‌ای نزدیک می‌شود.
چراغی گفت: در داستان «موهای تو خانه ماهی‌هاست» ورود دختر «غاضریه» و آشنایی او با راوی و حرف‌هایی که درباره ماجراهای بسیار دور می‌زند، باعث رمزآلود شدن داستان می‌شود.
وی اضافه کرد: با نگاهی بر آثار این نویسنده متوجه می‌شویم که او شیفته تاریخ است؛ از این‌رو در تمام آثار داستانی‌اش وظیفه خود می‌داند تا اطلاعاتی مفیدی درباره فرهنگ و تاریخ سرزمین خود به خواننده بدهد.
مدرس ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور خوی ادامه داد: انتخاب هوشمندانه حجم کتاب نیز یکی دیگر از محاسن کتاب است زیرا نویسنده به خوبی می‌داند که حوصله مخاطب امروزی، رمان‌های چند صد صفحه‌ای را برنمی‌تابد از این رو داستان را در هفتاد و یک صفحه به پایان رسانده است.
وی افزود: چون موضوع داستان، تاریخی است و اکثر خوانندگان از پایان داستان آگاه هستند نویسنده سعی می‌کند از حجم کتاب بکاهد و بر تکنیک و شیوه داستان‌گویی متمرکز شود.
وی اضافه کرد: نویسنده در روایت خود از لغات محلی به کرات استفاده کرده است؛ لغاتی چون دیفال، بازی تبرک، دستغاله و…. اما این لغات با متن داستان که به صورت نوشتاری است، هیچ‌گونه همخوانی ندارد.
چراغی بیان داشت: ایراد دیگری که می‌توان به کتاب گرفت این است که کتاب را برای رده سنی نوجوان در نظر گرفته‌اند اما متن کتاب مناسب جوانان و بزرگسالان است.
نقدو بررسی کتاب و معرفی آن به قشر جوان و نوجوان جزو برنامه‌ها و سیاست‌های نهادکتابخانه‌های عمومی است.