کتاب “زادشعر” اثر سعید منافی رونمایی شد.
به همت ماهنامه ندای قلم و موسسه آموزش عالی علامه خوئی از آخرین اثر منتشر شده سعید منافی به نام زادشعر رونمایی شد.
زاد شعر عنوان کتابی است از سعید منافی که در ۱۳۶ صفحه و توسط انتشارات ناصرالدین در سال ۱۳۹۶ به چاپ رسیده است. موضوع اصلی این کتاب Persian fiction است.
ایوبی گفت: سعید منافی متولد ۱۳۵۸ خوی است. من او را برای اولین بار به عنوان کارگردان شناختم. زمانی که ۱۷ سال پیش انتخاب شدم در نمایشنامه اش نقش بازی کنم، به عنوان بازیگر برایم غافلگیر کننده بود که ببینم کسی چطور هم در مقام نویسنده ی نمایشنامه و هم در مقام کارگردان تمام اسلوب های خط کشی شده را بدون آن که لطمه ای به حس زیباشناختی اش بخورد، در هم می شکند و طرحی نو درمی اندازد.
این منتقد ادبی با طرح این سوال که چرا سعید منافی داستان می نویسد؟ اظهار کرد: داستان برای سعید منافی مسیری است که باید رفت. سراسر این مسیر پر است از اکتشاف و تفکر. کم هستند داستان نویسانی که با تفکر به کار داستان نویسی می پردازند. داستان برای سعید منافی مجالی است برای خودشناسی و انسان شناسی. هرگاه که دست به کار داستان نویسی می زند جلوه ای از روان شگفت انگیز انسان برایش آشکار می گردد. این لحظات را من بارها از او دیده ام و در آثارش خوانده ام. این اکتشاف برای او از هر چیز دیگر در زندگی دلچسب تر و لذت بخش تر است. در پیرمرگ می خوانیم:« کودک تازه متولد شده هدف انسان است. سرانجام تلاشهای بنیادینش. انسان از پایان شروع می کند تا به آغاز برسد. تولد کودک پایان اتفاق است. پاک و بسیار چیزها که می داند. بزرگ می شود فراموش می کند و سفیدی اش را از دست می دهد. تلاش می کند دوباره یاد بگیرد. اخلاق و وجدان را می شناسد تا در برابر لغزیدنش سدی بسازد و سفید به پایان برسد. بخوابد برای همیشه…»
ایوبی همچنین به معرفی فره “هم قلم نویسی” پرداخت و گفت: شکلی که در تحریر و تألیف دوئت رمان زادشعر از آن بهره گرفته شده است به تعبیر سعید منافی فرم هم قلم نویسی نام دارد. هم قلم نویسی شیوه ای ابداعی در نگارش متون است که در آن دو یا چند نویسنده به فراخور میزان توانایی و ادراک خود از موضوع مورد روایت، در پیش برد آن همکاری می کنند.
وی ادامه داد: شیوه نگارش هم قلم نویسی، که ترجمه ی ابداعی سعید منافی است از Co-authorship در زبان انگلیسی، در مغرب زمین و نیز در ایران در میان دانشگاهیان شیوه ای رایج و مرسوم می باشد، بدانگونه که دو یا چند دانشجو یا استاد با همکاری یکدیگر بر روی پروژه ای کار می کنند. اما در حوزه ی ادبیات و به ویژه داستان نویسی، موضوع بسیار پیچیده تر و متفاوت تر می باشد. چطور می توان موضوعی تخیلی را که در رؤیاها و خیالات یک نفر رشد یافته است با دیگری سهیم شد، به نقطه ای مشترک رسید، و از آن نقطه ادامه ی مسیر داد؟ شاید از منظری دیگر، زیبایی این شیوه نیز در همین تقابل و تعامل احساسات، تفکرات و تخیلات متفاوت و گاه متضاد باشد.
سعید منافی نویسنده اثر نیز در مورد دلیل اهمیت ادبیات گفت: به باور نویسنده ادبیات داستانی فرصت گفتن جمله (من نمی دانستم) را از آدمی می گیرد. نویسنده به تنهایی تمام تلخی ها را تجربه می کند و تاوان می دهد و در این کشمکش، مخاطب بدون تجربه ی عینی حوادث همراه اتفاقات می شود و به اندوخته های زیستی خود می افزاید. نویسنده به تنهایی در پروسه ی آفرینش قدم گذاشته و در این جریان، مخاطب نیز سرشار از تجربه می شود.
وی اضافه کرد: حریم شخصی شامل چهار ناحیه است که اتفاقات در این ۴ ناحیه ایجاد داستان می کند. داستان خواندن ذهن آدمی را توسعه می دهد و بر قابلیت های فکری می افزاید. این عامل سبب می شود روابط انسانی، انسانی تر شکل بگیرد. ذهن را پرسشگر بار می آورد.
منافی ادامه داد: جوامع توسعه یافته از نویسنده و شاعران کمتری برخوردار هستند. و اغلب سوژه های آنها میل می کنند سمت دنیای فانتزی. در جوامع در حال توسعه داستان به هر بهانه ای شکل می گیرد و این یکی از دلایل وفور نویسنده ها در این جوامع هستند.
وی در پایان گفت: می توان امیدوار بود به روزی که اقبال عمومی برگردد سمت خوانش کتاب، داستان و رمان.
در ابتدای مراسم نیز دکتر ناصر نصیری رییس موسسه آموزش عالی علامه خویی ضمن خوشامدگویی به حضار، دانشگاه را محل تبادل افکار و توسعه فرهنگی دانست و گفت: علامه خویی علاوه بر بحث آموزش تمام تلاش خود را برای توسعه بحث فرهنگ به کار خواهد بست.